Jak budować swoje przywództwo z odwagą? Na to pytanie zarówno w kontekście pracy z zespołem, wyzwaniami w pracy z nowym, młodym pokoleniem, a także zarządzania i decydowania w sytuacji powodzi szukali odpowiedzi uczestnicy i uczestniczki II zjazdu XX edycji Programu Liderskiego PAFW.
Przewodnią myślą listopadowego zjazdu XX edycji Programu było budowanie zespołu oraz współpraca w odniesieniu do odważnego i autentycznego przywództwa.
Podczas wykładu wprowadzającego Joanna Szeluga przedstawiła w oparciu o modelu BRAVING Brene Brown 4 kompetencje odważnej liderki i odważnego lidera, czyli wrażliwość, odwaga, zaufanie i umiejętność podnoszenia się po porażkach.
Ważne było kontynuowanie tych rozważań w bezpośrednim spotkaniu i rozmowach z „naszymi bohaterami” alumnami, którzy doświadczyli powodzi i zarządzania tak kryzysową sytuacją. Mariusz Lis, absolwent XVI edycji, sołtys Wilkanowa, dzielił się swoim doświadczeniem powodziowym. W obliczu katastrofy zaprocentowało wiele lat doświadczenia oraz ludzie, którzy po prostu się sprawdzili. W jego historii dramatyczne było jednak stanięcie przed wyborem i decyzją, co ratować w sytuacji powodzi: zakład pracy, wieś i ludzi tam mieszkających, własny dom…? Wtedy „trzeba być pokornym i być twardym”. Mariusz wybrał swoją społeczność i jak stwierdził „to była dobra decyzja”.
Marzena Stołypko ze Starej Morawy, absolwentka XVIII edycji, wraz z mieszkańcami utworzyła na wsi własne huby przekazujące pomoc powodzianom – w 9 sołectwach, w każdej wsi. Aby ludzie mieli dostęp do pomocy na miejscu, bez konieczności jechania do miasta, aby byli „dobrze traktowani”. To był czas, jak określiła, kiedy „trzeba było przewidywać na przód i decydować za ludzi”. Teraz zaś, następnego dnia po spotkaniu z liderkami i liderami XX edycji Programu Liderskiego PAFW, została wybrana sołtyską na następną kadencję we wsi Stara Morawa.
Dominika Szaciłło z XVI edycji prezentowała swoją drogę realizowania pomysłu “Uwaga, śmieciarka jedzie” – od budowania społeczności, ogólnopolskiej sieci aż do sformalizowania i powołania fundacji.
Uczestnicy zjazdu mieli szansę przyjrzeć się sobie i swoim zespołom na warsztatach z planowania własnego rozwoju w swoich grupach tutorskich, pracując metaforą, poddając refleksji zespołowe momenty sukcesu oraz te trudniejsze, momenty porażki. W grupach na warsztatach kompetencyjnych z Justyną Józefowicz, Małgorzatą Lelonkiewicz oraz Katarzyną Czayką-Chełmińską pracowali nad własnym stylem przywództwa, stylem komunikacji w zespole w oparciu o model Extendent DISC, poznając także realia przywództwa sytuacyjnego i pracy w zespołach nieformalnych, pozainstytucjonalnych. Szukając odpowiedzi jak angażować i motywować ludzi uwzględniając ich różnorodne potrzeby? I jak to robić w obecnym rozproszonym świecie.
Niespodziankę dla edycji przygotował Marek Patyk z Wielunia, przywożąc ze sobą ponad 100 instrumentów (były m.in. bębny, grzechotki, kalimby, kij deszczowy, djembe, cajony, caxixi i wiele innych). Poprowadził on animację dla całej grupy dając osobom możliwość wspólnego muzykowania. Momentem poznawania siebie na zjeździe były także kolejne prezentacje Pecha-Kucha uczestniczek i uczestników oraz debata oksfordzka – zarówno przygotowanie i omówienie w drużynach, jak i uczestnictwo w debacie, której teza brzmiała „Przywództwo ma płeć”.
Tutorzy podczas pracy na warsztacie tutorskim z Agnieszką Szelągowską, mieli możliwość pracy superwizyjnej, a także spotkania i rozmowy z Radkiem Jasińskim, Dyrektorem Programowym Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności.
Rozmowa skupiała się wokół pracy z nowym pokoleniem, o jakościowej zmianie w komunikacji ze społecznością, z jednoczesną świadomością konfliktu oraz chęcią współpracy, budowania partnerstw oraz potrzeba wspólnoty. Tutorzy wskazywali też na wyzwania, jakimi są m.in. dobrostan, zdrowie psychiczne, kontakt z przyrodą, dostęp do wody, a także wykorzystanie nowych technologii i budowanie relacji w świecie cyfrowym.
Liderzy i liderki przechodzą teraz w Programie do etapu realizacji swoich Indywidualnych Planów Rozwoju, o których rozmawiali także podczas zjazdu. Będą realizować wyznaczone cele rozwojowe i wprowadzać zmiany w swoich społecznościach, zespołach i organizacjach. Procesowi zmiany przyjrzymy się dogłębniej podczas III zjazdu, w lutym 2025 roku.